ชานยอลขับรถกลับหอด้วยความหงุดหงิด เขากำลังมีความสุขกับการเล่นบิลเลียดกับครอบครัวในวันหยุดแท้ๆแต่จุนมยอนฮยองกลับโทรถามเขากลับหอเพื่อใช้ไปดูอาการของแบคฮยอนที่เพิ่งเลิกกับแฟนแบบสายฟ้าผ่า มันใช่ธุระกงการอะไรของเขาไหมเนี่ย?ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด ขายาวก้าวเดินปึงปังตรงไปหาเพื่อนสนิทที่นั่งกระดกเบียร์อยู่หอคนเดียว
"วันหยุดทำไมไม่กลับบ้านกลับช่องวะ?เมาอยู่หอคนเดียวสนุกตรงไหน?"
"มึงแม่งไม่เข้าใจ คนอกหักเขาต้องแดกเบียร์ย้อมใจโว้ย" คนที่เริ่มหน้าแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ตอบเสียงยานพร้อมกับขยับตัวมาชิดกับขอบโซฟาเพื่อเว้นที่ว่างให้เพื่อนตัวสูงได้นั่งข้างๆกันแล้วยื่นเบียร์ขวดใหม่ส่งให้
"กูว่ามึงน่าจะชินได้แล้วนะ หน้าแบบนี้ยังไงก็ต้องอกหักไปตลอดชีวิตล่ะว้า"
"หน้าแบบกูมันเป็นยังไง?" คนตัวเล็กถามเสียงขุ่นก่อนจะยกเบียร์ขึ้นกรอกปากอย่างไม่กลัวเมา
ชานยอลส่ายหน้าเอือมระอาพลางขยี้กลุ่มผมนุ่มมือของดูโอ้92ไลน์ด้วยความเอ็นดู "มึงมันไม่หล่อเหมือนกูไง" แบคฮยอนจิ๊ปากยกขวดเบียร์ขึ้นกระแทกปากคนพูดอย่างจงใจ "โอ๊ยๆ กูยังพูดไม่จบเว้ย หน้าแบบมึงเขาไม่เรียกว่าหล่อ เขาเรียกน่ารัก"
แบคฮยอนยกเบียร์ขึ้นดื่มอีกครั้งเพราะไม่รู้ควรวางตัวยังไงกับคำชมแปลกๆที่เพิ่งออกจากปากของเพื่อนสนิทดี สงสัยจะเมาเพราะตอนมันพูดตามันเยิ้มๆ
"เออกูน่ารัก แต่ความน่ารักควรเป็นเหตุผลที่กูถูกบอกเลิกเหรอวะ?"
แปลกดีว่าไหม ทั้งที่เขาเป็นถึงไอดอลชื่อดังมีผู้คนมากมายเข้ามาในชีวิต แต่ไม่นานเหตุการณ์ก็วนกลับมาเป็นแบบเดิมซ้ำๆคือเขามักถูกบอกเลิกก่อนเสมอ เขาก็ผู้ชายคนนึงที่ฝันอยากมีความรักดีๆกับใครซักคนไปนานๆหรือตลอดไปได้ยิ่งดี แต่ก็คงเป็นได้แค่ความฝันเพราะในโลกแห่งความจริงความรักของเขาแข็งแกร่งไม่พอ เขาไม่สามารถเอาชนะปัญหาต่างๆได้ 'เราไม่มีเวลาให้กัน' เขาคิดว่ามันเป็นคำบอกเลิกที่งี่เง่าสิ่นดี เคยมีช่วงเวลาไหนบ้างที่งานเขาไม่เยอะ เขาก็ไม่เคยมีเวลาว่งมาตั้งแต่ต้นไม่ใช่หรือไง?จำไม่ได้หรือลืมไปแล้ว? นั่นแหละเหตุผลทั้งหมดที่เขาเอาแต่กระดกเบียร์เข้าปากในตอนนี้ เขาเพิ่งถูกบอกเลิกมาหมาดๆ
ชานยอลถอนหายใจก่อนจะดึงเพื่อนตัวเล็กเข้ามากอด เขารู้ดีว่าสิ่งที่แบคฮยอนกำลังพล่ามเกี่ยวกับอะไร ความรักของเพื่อนสนิทอยู่ในความสนใจของเขาตั้งแต่เริ่ม ทุกครั้งที่แบคฮยอนต้องเผชิญกับปัญหาต่างๆมากมายก็อยู่ในสายตาของเขาเสมอ หากแต่ความสัมพันธ์แบบเพื่อนมันค้ำคออยู่ทำให้หลายครั้งที่เขาทำได้เพียงมองดูอยู่ห่างๆ ไม่กล้ายื่นมือเข้าไปดึงเพื่อนสนิทให้ออกจากวังวนของความรักนั้น
"มึงบอกเองว่ามึงน่ารัก น่ารักก็หาใหม่ดิวะยากอะไร"
"ใครจะกล้าคบกับกูอีกวะ?"
"มึงลืมแล้วเหรอว่ามึงเป็นใคร?บยอน แบคฮยอนexoนะเว้ย"
"ฮืออเพราะกูเป็นแบคฮยอนexoนี่ไงกูถึงอกหักเนี่ย"
อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมา แบคฮยอนซุกใบหน้าสวยเปื้อนน้ำตาลงบนอกกว้างของเพื่อนตัวสูง เขาเกลียดการถูกทิ้ง เขาเหงา เขาหว้าเหว่ เขาเดียวดาย เขาไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย
"เพราะมึงสวยต่างหาก"
คนตัวเล็กช้อนตาเฉี่ยวขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างงุนงง มันพูดเหี้ยอะไรออกมาวะ?หรือเมาแล้วเรื้อนมองเขาเป็นไอดอลสาวสุดเซ็กซี่ขึ้นมา
"สวยก็เหี้ยละ" คนที่ไม่เคยรู้ตัวว่าตัวเองสวยส่งสายตาตำหนิพร้อมด่าใส่หน้าเพื่อนสนิทเสียงดัง
คนตัวสูงมองใบหน้าเปื้อนน้ำตาของแบคฮยอนแล้วพยักหน้าขึ้นลงอย่างเห็นด้วย สภาพตอนนี้เรียกว่าสวยไม่ได้จริงๆแบบที่เจ้าตัวว่านั่นแหละ เสื้อยืดราคาแพงของเขาเปื้อนทั้งคราบน้ำตาและคราบน้ำมูก อี๋!ทำไมคนสวยของเขาถึงได้น่าเกลียดขนาดนี้
"กูว่าจริงๆนะแบค หน้าอย่างมึงไม่เหมาะจะไปดูแลใครหรอก"
"หมายความว่าไงวะ?"
"หมายความว่ามึงควรเป็นฝ่ายถูกดูแลมากกว่า"
ชานยอลพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังเล่นเอาคนที่ยังไม่หายงุนงงนิ่งเงียบ ฝ่ามือเรียวสวยดันแผงอกของอีกคนออกช้าๆก่อนจะคิดไม่ตกกับคำพูดประหลาดๆนั่น
"มึงไม่เข้าใจที่กูพูดเมื่อกี้เหรอวะ?" อยู่ๆชานยอลก็โพล่งถามขึ้นมา คนที่อยู่ในภวังค์ความคิดเลยสะดุ้งสุดตัวเผลอทำขวดเบียร์ที่ถืออยู่หกรดเสื้อยืดตัวบางของคนตัวสูงส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้ง
"เห้ย!กูขอโทษๆ"
ปาร์คชานยอลถอนหายใจก่อนจะถอดเสื้อที่เปียกชุ่มไปด้วยเบียร์ทิ้งลงพื้นแล้วกระดกเบียร์เข้าปากต่ออย่างไม่ทุกข์ร้อน เจ้าตัวไม่ทุกข์ร้อนก็จริงแต่คนที่เผลอไปมองแผงอกล่ำๆนั่นเข้าสิที่กำลังรู้สึกร้อนๆหนาวๆ
"ไปหาเสื้อมาใส่ดิวะ คิดว่าเท่มากมั้งถอดเสื้อโชว์กูเนี่ย"
"ทำไม?หรือมึงหวั่นไหว?" ตาโตๆมองคนตัวเล็กด้วยสายตากรุ้มกริ่มพร้อมยื่นหน้าเข้าไปชิดจนจมูกโด่งถูไถกัน
"หวั่นไหวเหี้ยอะไร เป็นเกย์หรือไงสัด" แบคฮยอนปาดเหงื่อทิ้งแล้วรีบขยับตัวออกห่างจากอีกคน ไม่รู้ว่าไอร้อนบนใบหน้าของเขาในตอนนี้เป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรือฤทธิ์ของชานยอลแต่ที่แน่ๆเหงื่อแตกพลั่กแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"ไม่รู้ดิ ขอทดสอบกับมึงได้ป่ะ?" ชานยอลตอบพลางฝังจมูกโด่งลงบนแก้มใสของคนตัวเล็กอย่างรวดเร็ว
"ทำเชี่ยไรของมึงเนี่ย กูเป็นผู้ชาย" คนที่เพิ่งถูกขโมยหอมแก้มโวยวายพร้อมใช้หลังมือเช็ดคราบน้ำลายที่ติดบนแก้มออก
"กูก็ผู้ชาย เกย์ก็ผู้ชาย จะเป็นอะไรพวกเราก็เป็นผู้ชายอยู่ดี"
"อย่าทำกูขนลุกได้ป่ะครับ กูหมายถึงกูเป็นผู้ชายที่ชอบผู้หญิง" แบคฮยอนยืนยันอย่างหนักแน่นก่อนจะถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนเมื่อเห็นอีกคนยังคงปั้นหน้ายิ้ม ไม่น่าชวนมันกินเบียร์เลยว่ะ
"ก็ดีงั้นกูยอมไม่ได้หรอกถ้ามึงไปชอบผู้ชายที่ไม่ใช่กู" ชานยอลกระตุกยิ้มร้ายมุมปากแล้วเอ่ยประโยคที่ทำให้ขนกายของอีกคนลุกชันไปทั้งตัว "กูยอมเป็นเกย์ถ้าคนคนนั้นเป็นมึง"
"มึงชอบกูเหรอวะ?"
คนตัวเล็กถามกลับพลางใช้สายตาจริงจังมองอีกคนแน่นอนว่าชานยอลมองกลับด้วยสายตาที่จริงจังไม่แพ้กัน สาบานว่าเขาไม่เคยมองเพื่อนสนิทคนนี้แล้วรู้สึกแปลกๆแบบนี้มาก่อน หรือชานยอลจะแอบชอบเขามานานแต่เพิ่งมีโอกาส เห้ย!ขนลุกว่ะ
"ถ้าคำตอบของกูคือเออ คำตอบของมึงคืออะไร?"
แบคฮยอนยกนิ้วเรียวงามขึ้นมากัดอย่างใช้ความคิด ทำไมอีกคนต้องจริงจังขนาดนี้ด้วย มือน้อยยกขวดเบียร์ขึ้นมากรอกปากอีกครั้งด้วยสีหน้าคิดหนัก ชานยอลยังคงจ้องมาทางเขาอย่างรอคอยคำตอบ เขาไม่น่าถามคำถามบ้าๆนั่นออกไปเลยซักนิด
"กูรอคำตอบมึงอยู่นะแบคฮยอน" ชานยอลพูดกดดันพลางเช็ดฟองเบียร์ที่ติดมุมปากของร่างบางออก
"มึงอย่าทำแบบนี้ดิวะ กูขนลุก" มือเล็กปัดมือหนาของอีกคนออกพร้อมส่งสายตาดุๆไปให้ คนตัวสูงยักไหล่ยกมือขึ้นประสานไว้ที่ท้ายทอย ทอดสายตามองคนตัวเล็กที่กำลังขบคิดคำพูดของเขาอย่างหนัก
"ชานยอลมึงว่าผู้ชายกับผู้ชายจะรักกันได้จริงๆเหรอวะ?"
"ไอ้ฮุนมีลูกสองแล้วนะเผื่อมึงจะลืมว่าลู่หานก็เป็นผู้ชาย จงอินกับคยองซูก็เป็นผู้ชายหรือมึงดูไม่ออกว่าเขารักกัน?"
สารภาพว่าเขาหวั่นไหวกับคำตอบของชานยอลไม่น้อย แต่มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอคนที่เคยมีแฟนเป็นผู้หญิงมาตลอดชีวิตจะเปลี่ยนใจมาเป็นเกย์ง่ายๆเพียงเพราะถูกชักชวนจากเพื่อนสนิทที่นอนด้วยกันมานานหลายปี เกลียดจุนมยอนฮยองว่ะแม่ง ใครใช่ให้โทรตามไอ้เหี้ยชานยอลมาปลอบใจเขาวะ คือมันไม่ได้มาปลอบใจมันมาชวนเขาเป็นเกย์เว้ย มันมาทำให้เขาหวั่นไหว เกลียดมึงไอ้เหี้ยชาน
"แต่มึงกับกูไม่ใช่เกย์"
"เออกูรู้ เราจะเป็นเกย์ก็ต่อเมื่อกูกับมึงรักกัน มึงต้องรักกูก่อนถึงจะเป็นเกย์ เข้าใจยัง?"
"กูไม่รักมึงหรอก กูเป็นผู้ชาย" แบคฮยอนว่าพลางยกมือขึ้นกอดอกจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาด้วยสายตาที่ตางไปจากทุกครั้ง
"ไอ้เหี้ยเข้าใจยากชิบหาย กูก็ผู้ชาย"
"มึงนั่นแหละไอ้เหี้ยชาน กูก็ผู้ชาย มึงก็ผู้ชาย อย่าเสือกพูดอะไรแปลกๆอีก"
ชานยอลคลี่ยิ้มก่อนจะยื่นหน้าเข้าใกล้ใบหน้าน่ารักอย่างท้าทาย "ลองจ้องตากูซัก5นาทีดูปะล่ะ ถ้ามึงไม่รู้สึกเหี้ยอะไรกูจะเลิกพูดทุกอย่าง"
"ก็เอาดิ กูคบมึงมาตั้งกี่ปีนอกจากความรู้สึกหมั่นไส้กูก็ไม่รู้สึกอะไรกับมึงแล้ว" แบคฮยอนรับคำท้าของชานยอลด้วยท่าทางมั่นอกมั่นใจ ไม่มีอะไรต้องกลัวในเมื่อเขาชอบผู้หญิง การจ้องตากับผู้ชายแค่5นาทีไม่มีผลต่อความรู้สึกอยู่แล้ว
"มึงเขยิบออกห่างจากกูหน่อยได้มั๊ย?"
คนตัวสูงแสะยิ้มแกล้งทำหูทวนลมก่อนจะจับไหล่แคบของเพื่อนสนิทให้หันมาประจันหน้ากันตรงๆ เกมจ้องตา5นาทีกำลังจะเริ่มขึ้น
สายตาที่ชานยอลมองมามันดูต่างจากทุกครั้ง มันร้อนแรง ยั่วยวนและเชื้อเชิญให้เขาลุ่มหลง สารภาพตามตรงว่าต่อให้อีกฝ่ายจะเป็นผู้ชายแต่มองกันด้วยสายตาแบบนี้มันก็ชวนให้รู้สึกแปลกๆนะ แบคฮยอนกำลังรู้สึกอึดอัดแต่ให้ตายเถอะเพิ่งผ่านไปไม่ถึงหนึ่งนาทีเลยด้วยซ้ำ
"เริ่มรู้สึกอะไรกับกูแล้วใช่มั๊ย?"
"ไม่เลยซักนิด"
คนตัวสูงมองคนตัวเล็กที่พยายามหลบสายตาแล้วยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปหาจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนของอีกฝ่าย กลิ่นแอลกอฮอล์ทำให้อีกคนดูเซ็กซี่ขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ เขาก็อยากรู้ว่าแบคฮยอนจะต้านทานสเน่ห์ของเขาไปได้อีกนานแค่ไหน
ใบหน้าของอีกคนเจือสีแดงอ่อนๆไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรือเพราะเขินเขาอยู่แต่ที่แน่ๆตอนนี้แบคฮยอนน่ารักชิบหาย จริงๆเขาก็ไม่ได้รู้สึกพิศวาสเพื่อนสนิทหรอกแต่อยากแกล้งหยอกมันเล่นเฉยๆ แต่ปฏิเสธไม่ได้เหมือนกันว่าตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกขึ้นมาจริงๆแล้วสิ บางทีเขาก็ชักอยากลองจูบกับผู้ชายดูซักครั้ง
"มึง กูว่ากู.." แบคฮยอนขยับเข้ามาใกล้ร่างสูงจนจมูกโด่งของทั้งคู่สัมผัสกัน เขาพยายามเตือนสติตัวเองว่าคนตรงหน้าเป็นผู้ชายแต่ถึงกระนั่นสายตาร้อนแรงของชานยอลก็ดึงดูดให้เขาเข้าใกล้อยู่ดี
มือหนารั้งท้ายทอยคนตัวเล็กเข้ามาใกล้แล้วประกบจูบลงบนกลีบปากสีแดงฉ่ำทันที ยั่วกันแบบนี้เขาก็ทนไม่ไหวเหมือนกันเว้ย ริมฝีปากร้อนบดเบียนหาความหวานจากปากเล็กที่ชอบส่งเสียงน่ารำคาญหู ความขมปร่าของแอลกอฮอล์ที่ได้รับจากลิ้นเล็กทำให้เขามัวเมาและลุ่มหลงจนยากจะถอนตัว เกลียวลิ้นร้อนเกี่ยวตวัดอย่างไม่มีใครยอมใครคล้ายกำลังเดิมพันว่าใครผละออกก่อนคนนั้นแพ้ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีถูกอารมณ์กามครอบงำจนเผลอลืมว่าตัวเองต่างเป็นผู้ชายที่ชอบผู้หญิงด้วยกันทั้งคู่
"อะอื้อ" ร่างบางครางออกมาอย่างลืมตัวเมื่อถูกลิ้นร้อนของอีกคนไล่ต้อน ชานยอลมันไม่เคยมีแฟนนี่หว่าแต่ทำไมจูบเก่งแบบนี้วะ
อารมณ์เริ่มเตลิดไปไกลเมื่อฝ่ามือหนาเริ่มลูบไล้บริเวณสะโพกแน่นๆของตัวเอง แบคฮยอนขยับตัวก่อนจะทิ้งตัวลงบนตักกว้างของร่างสูง จงใจเบียดสะโพกเข้าหาแกนกายแข็งขืนที่ดุนดันผ่านกางเกงขึ้นมา สาบานว่านี่เป็นครั้งแรกที่จูบกับผู้ชายและท่าทางยั่วยวนที่เขาแสดงออกมาในตอนนี้ล้วนเป็นไปเองตามแรงอารมณ์ ไม่มีใครสอนและไม่เคยเปิดหนังGVดู ร่างกายก็แค่แสดงออกมาเองตามสัญชาตญาณ
จมูกโด่งซุกไซร้อยู่บริเวณซอกคอหอมกรุ่น ลิ้นร้อนชื้นลากผ่านทุกอณูของความหอมหวานจากรางกายบอบบางของเพื่อนสนิท ไม่นานเสื้อยืดที่บดบังความสวยงามของเรือนกายขาวเนียนก็ถูกมือหนาปลดเปลื้อง ยอดอกสีสวยที่ไม่เคยมีใครเคยฉกชิมถูกริมฝีปากได้รูปครอบครอง ชานยอลละเลงลิ้นลงบนยอดอกที่แข็งเป็นไตจากการถูกกระตุ้นจนอีกคนสั่นสะท้าน หลุดครางเสียงหวานออกมาดังลั่นห้อง
"อื้อ ชานยอล อื้อพอ พอก่อน" ดวงตาเรียวรีฉ่ำปรือ ใบหน้าสวยเชิกขึ้นมองเพดานตามแรงอารมณ์วาบหวิว ท่าทางแบบนี้น่ะเหรอมาสั่งให้เขาหยุด
"แน่ใจนะว่าอยากให้กูหยุด?" ชานยอลถามพลางผละตัวออกจากคนตัวเล็กช้าๆ ความรู้สึกวาบหวาบที่คั่งค้างอยู่ทำให้เขาอยากรีบต่อให้เสร็จไวๆ
"เออ กูกับมึงเพื่อนกันนะเว้ย" แบคฮยอนว่าแล้วผลักแผงอกอีกคนออกห่าง พยายามดึงสติตัวเอง
"เดี๋ยวได้กันก็เป็นผัวเมียเองแหละ"
"ตลกละสัด กูยังไม่พร้อมเว้ย"
"แต่กูโครตพร้อมเลย" มือหนาจับมือเรียวสวยของเพื่อนตัวเล็กมาจับแกนกายที่แข็งเป็นหินแล้วสูดปากเชิดหน้าครางเสียงทุ้มต่ำออกมาเบาๆ "อาา..ดี"
"เหี้ยละ ช่วยตัวเองไปเลย กูไม่พร้อมจริงๆเว้ย"
คนตัวสูงจิ๊ปากก่อนจะดึงหนอนไม่น้อยออกมาชักรูดต่อหน้าต่อตาไม่ได้รู้สึกเขินอายอีกคนแม้แต่น้อย มือหนาชักรูดขึ้นลงช้าสลับเร็วเป็นจังหวะพร้อมกับจ้องหน้าคนตรงหน้าด้วยสายตาหยาดเยิ้ม
"เชี่ย ไปว่าวห้องน้ำดิวะ"
"ไปว่าวห้องน้ำก็ไม่เห็นหน้ามึงดิ"
"เกี่ยวไรด้วย?"
"เดี๋ยวไม่แตก"
แบคฮยอนรีบเบือนหน้าหนีภาพเซ็กซี่ตรงหน้า ไม่อยากจะยอมรับเลยว่าเห็นชานยอลทำแบบนี้เขารู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาแถมหัวใจยังเต้นกระหน่ำอีกต่างหาก ตายเขาตายแน่ๆ ขืนยังนั่งมองชานยอ่วยตัวเองต่อเขาได้เป็นเกย์ขึ้นมาจริงๆแน่
"นั่นมึงจะไปไหน? ห้องน้ำเหรอ? ไม่ต้องหรอกเอาออกนี่แหละแล้วมองหน้ากู รับรองฟินกว่าชัวร์"
"เห้ยปล่อยกูไอ้เหี้ย" เพราะถูกข้อมือใหญ่ของเพื่อนสนิทกระชากแบบกระทันหัน แบคฮยอนเลยเซไปประทะกับแผงอกแกร่งของคนตัวสูงเต็มแรง
"มึงจะไปไหน?กูบอกเอาออกด้วยกันนี่แหละ" ชานยอลโอบรัดเอวบางของแบคยอนให้แน่นขึ้นเมื่ออีกคนเริ่มดิ้นแรงขึ้น
คนตัวเล็กตวัดสายตาจ้องอย่างคาดโทษ ความรู้สึกอับอายเพราะความร้อนวูบวาบบนร่างกายเริ่มประทุขึ้นมาจนใบหน้าน่ารักแดงก่ำแต่ถึงอย่างนั้นปากเล็กก็ยังส่งเสีย
น่ารำคาญออกมาไม่หยุด
"กูไม่หน้าด้านเหมือนมึงไง ปล่อยกูไอ้เหี้ยชาน"
"พูดกับกูเพราะๆด้วยครับ"
"ไม่ มึงจะทำไม?" แบคฮยอนทำหน้าระรื่นพลางพ่นคำหยาบออกมาเป็นระยะ
คนตัวสูงแสะยิ้มก้มกระซิบติดใบหูขาวจนอีกคนขนลุกชัน "กูจะเอาน้องชายกระแทกปากมึง"
แบคฮยอนผลักอกชานยอลออกด้วยแรงทั้งหมดที่มีก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างหมดแรง เหนื่อยกายเปล่าที่จะดิ้นพล่านต่อไปยังไงก็สู้แรงไททันยักษ์ไม่ได้อยู่ดี
"กูพูดแค่นี้ถึงกับหมดแรงเลยอ่อ?น้ำยังไม่ทันเอาออกด้วยซ้ำ อ่อนว่ะ"
แบคฮยอนอยากต่อยหน้าเพื่อนจัวสูงที่ยืนค้ำหัวทำหน้าระรื่นให้หายหมั่นไส้ซักหมัดสองหมัดแต่ก็ได้แค่คิดนั่นแหละเรี่ยวแรงจะขยับตัวยังไม่มี เขามั่นใจว่าเบียร์6ขวดที่กระดกเข้าไปไม่ได้ทำให้เขาจนหมดแรงได้ขนาดนี้ แต่ที่อ่อนปวกเปียกอยู่ตอนนี้น่าจะเป็นเพราะมนุษย์ยักษ์ตรงหน้ามากกว่า
"มาต่อกันเถอะกูค้าง"
"เหี้ยละ มึงก็ว่าวของมึงไปดิอย่ามายุ่งกับกู"
คนตัวเล็กรีบกระเถิบหนีอีกคนไปสุดขอบโซฟาเมื่อมือใหญ่ของชานยอลเริ่มรุ่มร่ามดึงกางเกงบอลเขาลงแล้วควักน้องแบคออกมาโชว์ แบคฮยอนตบหัวเพื่อนสนิทแรงๆไปหนึ่งทีเพื่อเรียกสติแต่ดูเหมือนว่าสติชานยอลจะไปไกลจนกู่ไม่กลับแล้ว สายตาหื่นกระหายจ้องหน้าเขาตาเป็นมันไม่วายแลบลิ้นเลียริมฝีปากจนมันแผล็บให้เขารู้สึกเสียวตูดเล่นอีก
"กูไม่แปลกใจละว่าทำไมมึงถึงถูกทิ้งตลอด"
"ทำไม?กูทำไมวะ?" แบคฮยอนขยับเข้าไปใกล้ก่อนจะเขย่าตัวเพื่อนสนิทอย่างแรง
"น้องแบคอันแค่นี้ กูเป็นผู้หญิงกูก็เลิกโว๊ย"
ไอ้เหี้ยชานยอล
"กูทำให้เขามีความสุขได้ละกัน มึงอย่เสือก"
ชานยอลแสะยิ้มร้ายพร้อมส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความดูถูกไปให้ คนตัวเล็กหงุดหงิดเลยจ้องหน้าอีกคนกลับอย่างท้าทาย
คนตัวโตยกขวดเบียร์ขึ้นกระดกลงคออีกรอบพลางไล่สายตามองท่อนล่างเปลือยเปล่าสลับกับใบหน้าแดงก่ำของเพื่อนสนิท "กูไม่เชื่อ"
สติขาดผึงพร้อมๆกับมือเรียวสวยที่กระชากไหล่อีกคนเข้ามาใกล้แล้วบดจูบลงไปบนกลีบปากนุ่มของเพื่อนตัวสูง รสชาติขมปร่าของเบียร์คละเคล้าเต็มโพรงปาก ต่างคนต่างมัวเมาบดขยี้ริมฝีปากอย่างไม่ลดละ สมองเริ่มว่างเปล่าจากที่เคยตั้งใจจะแค่สั่งสอนให้อีกคนเลิกดูถูกกลับกลายเป็นว่าจมดิ่งลงไปในห้วงอารมณ์กามเสียเอง เสียงบดจูบและเสียงน้ำลายเฉอะแฉะดังก้องคับหอพักที่เงียบสนิท ลิ้นร้อนเกี่ยวตวัดสลับกับป้อนจูบจนเริ่มหายใจหอบถี่
"อื้อ พอก่อนกูหายใจไม่ออก"
"หึ บอกแล้วมึงมันอ่อน"
แล้วสัญชาตญาณการอยากเอาชนะก็ถูกกระตุ้นขึ้นมาอีกครั้ง มือเล็กผลักแผงอกคนตัวสูงที่ร่างกายเปลือยเปล่าลงนอนราบกับโซฟาก่อนจะขึ้นไปนั่งคล่อมลนเอวหนา ขยับสะโพกที่โป๊เปลือยไม่ต่างกันบดเบียดกับน้องชานที่กำลังตื่นตัวสู้กับสัมผัสร้อนจนแข็งแทบปริแตก
"มันชิบหายเลยว่ะ มึงว่าป่ะ?" ตาโตหันไปมองเพื่อนสนิทที่นอนหายใจหอบอยู่ข้างๆพลางถามคำถามที่ชวนหน้าแดงออกมา
"เหอะ เหนื่อยชิบหายไม่ว่า"
"ทำเป็นปากดีเมื่อกี้กูเห็นมึงเสียวจนหลับตาพริ้มเชียว"
"มั่วละสัด" แบคฮยอนรีบเบือนหน้าหนีสายตาเจ้าเล่ห์ของเพื่อนตัวสูง กลัวอีกคนจะเห็นประกายความสุขในแววตา
"มึงกล้ายอมรับป่ะว่าเมื่อกี้มึงรู้สึกดี?"
"ก็ปกติเหมือนทีครั้งที่ว่าวนั่นแหละ" คนปากดีแกล้งพูดเสียงดังกลบเกลื่อนความรู้สึกวูบไหวในใจ
ชานยอลยกยิ้มอย่างพอใจที่ได้เห็นริ้วแดงๆบนพวงแก้มใสของเพื่อนสนิท "กูว่าเสียวกว่าทำเองสิบเท่า แม่งถ้านู้ว่าน้องชานถูไถกับน้องแบคแล้วเสียวขนาดนี้กูทำไปนานแล้ว"
"จัญไรสัด มึงไม่กระดากอายบ้างเหรอวะเราเป็นผู้ชาบทั้งคู่นะเว้ย" แบคฮยอนหันกลับมาสบตาเพื่อนด้วยสายตาจริงจัง เขายอมรับว่าเขารู้สึกดีจริงๆที่ทำแบบนั้นกับชานยอลแต่เพราะอะไรบางอย่างในใจทำให้เขาไม่กล้ายอมรับออกไปตรงๆ จะว่าอายก็คงใช่ มีแฟนเป็นผู้หญิงมาตลอดอยู่ๆก็ดันรู้สึกดีกับผู้ชายขึ้นมาง่ายๆ รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่นแน่
"แบคมึงอายเหรอ?"
"อือ"
"ถ้ามึงอายกูไม่บอกใครก็ได้แต่ขอได้มั๊ยวะเวลาอยู่กับกูแค่สองคนมึงช่วยแสดงความรู้สึกจริงๆของมึงออกมาให้กูรับรู้บ้างได้ไหม?" ดวงตากลมโตที่เคยเต็มไปด้วยแววตาซุกซนถูกแทนที่ด้วยความจริงจังจนดูน่าเกรงขามกว่าครั้งไหนจ้องมองคนตัวเล็กพร้อมกระชับฝามือเล็กแน่น
"กูยังไม่ได้ชอบมึงตอนนี้หรอกนะ" แบคฮยอนช้อนตาเรียวรีขึ้นสบตากับอีกคน ก่อนจะรีบหลุบตามองต่ำเมื่อถูกอีกคนมองกลับด้วยสายตาตัดพ้อ
"ไม่ได้บอกให้มึงชอบกูตอนนี้นี่หว่า หน้าอกกูไม่ใหญ่เหมือนผู้หญิงกูเข้าใจ แต่มึงรู้อะไรมั๊ยว่ากูพิเศษกว่าผู้หญิงยังไง?"
แบคฮยอนจ้องหน้าชานยอลด้วยความสงสัย ความปั่นป่วนในใจเพิ่มมากขึ้นจนเริ่มไม่สนุกแล้ว คำพูดเล่นๆของอีกคนดูจริงจังขึ้นจนเขาเริ่มหวั่นใจ
"กูทำให้มึงนมใหญ่เหมือนลู่หานได้นะ"
สาบานว่าเขาเผลอกลั้นหายใจตอนชานยอลเริ่มเปิดปากพูด อุตส่าห์หวั่นไหวไปกับท่าทางจริงจังนั่นแล้วเชียว ปาร์คชานยอลก็เป็นไอ้เหี้ยชานอยู่วันยังค่ำ
"แบคมาลองสอดใส่เหอะกูเสี้ยน"
ไอ้เหี้ยชานยอล...กูบอกว่ากูเป็นผู้ชาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น